Cape Town

Alles is in die haak. Alles gaat goed! Bedankt voor al jullie leuke reacties op mijn verhalen. Ook bedankt voor alle mailtjes en whatsappjes. Al heb ik maar weinig gelegenheid om hierop te reageren. Ik heb maar 1x in de week wifi (op dinsdag, als we boodschappen gaan doen) en mijn mail werd geblokkeerd, maar gelukkig kan ik er nu weer op. Maar ik probeer alles te lezen en bij te houden. Super leuk dat jullie allemaal zo aan me denken. Doet me goed, dank daarvoor.

Donderdagnacht stond om 03.40 de taxi voor ons huis klaar, om ons naar het vliegveld van Durban te brengen. Eigenlijk hoefde we pas om 04.30 te vertrekken, maar ik had 04.00 gezegd omdat ze ook hier wel van de Afrikaanse tijd zijn. De taxichauffer niet dus, maar, alleen maar fijn. Want wji gaan een weekend naar Kaapstad! YES!

Op tijd aangekomen op het vliegveld. Bij de Gate worden Cindy en ik op onze ruggen getikt: ' zijn jullie ook van Be More ? ' Achter ons staat Sien, ook een vrijwilliger van een ander project, welke met ons het weekend in Kaapstad gaat doorbrengen. Leuk! Meteen hebben we een klik en ik voel dat het de komende tijd wel goed gaat komen met zijn 3en. Je word door Be More toch maar gewoon bij elkaar geplaatst en moet maar zien of je het met iedereen kan vinden. Gelukkig vind ik het juist gezellig nieuwe mensen te leren kennen en heb je snel een lik zodra je om dezelfde reden ver van huis bent (ik geloof dat ik dat al vaker heb gezegd, maar het blijkt dus wel dat het echt zo werkt). De vlucht gaat op zich wel prima, maar toch maak ik me soms zorgen. Na elke vlucht ben ik weer trots op mezelf dat ik, ondanks mijn angsten, toch in het vliegtuig stap, om te kunnen zien waar ik van droom. Ik kwam in Kaapstad dan ook een bord tegen: If your dreams don't scare you, they're not big enough. Toepasselijk! Ik ben elke keer verbaasd dat het allemaal zo soepel gaat en het echt mijn eigen gedachten zijn die het allemaal eng maken. Ik probeer ze tijdens de vlucht uit te zetten, maar ik merk dat dat soms moeilijk gaat. Gelukkig is Cindy een fijne steun en mag ik haar hand vasthouden als ik dat wil. Super lief! Maar goed, Kaapstad.. Daar aangekomen komt Clive, een man van ongeveer 55, op ons af en wenkt. Hij ziet blijkbaar aan ons dat we op hem aan het wachten zijn. We zijn welkom en hij stort zich vol enthousiasme op zijn verhalen aan ons. Ik kan meteen merken dat hij vaker vrijwilligers opvangt. Hij zorgt er meteen voor dat we ons thuis voelen en ik heb nog nooit ZO'N enthousiaste man ontmoet. Bij het stellen van 1 vraag kan hij uren antwoord geven. Je komt er dan ook niet meer tussen. Super leuk en ik weet zeker dat ik dit weekend heel veel ga leren over Zuid-Afrika en vooral, Kaapstad..

Helaas heeft Clive wel een vervelende mededeling. Vandaag waait het hard in Kaapstad en we kunnen de Tafelberg niet op. Dit zou eigenlijk onze 1e activiteit zijn, maar omdat we 1 km de hoogte in worden gebracht met een kabelbaan, is dit niet veilig. Dikke teleurstelling, want dit staat op mijn lijstje! Morgen hopelijk een nieuwe kans, want Clive heeft geschoven in het programma. Het goede nieuws: we gaan naar Waterfront. Dit is een winkelcentrum met een markt, een haven en prachtige bergen er omheen met dolfijnen in de baai. Eerst verklaar ik Cindy voor gek, maar ze ziet het goed. Het zijn echt dolfijnen die voor ons zwemmen, prachtig. We hebben even rondgelopen en genoten van het zonnetje. Al snel daarna worden we weer opgepikt door Clive en gaan door naar de boutanische tuinen. Hier hebben we uren rondgelopen. Een heerlijke zon zorgt voor een graad of 30. Prachtige bloemen, planten en verschillende diersoorten zijn er te zien. Clive kan ons hierover vanalles vertellen. Mocht ik ziek worden, ik weet bijna welke plant ik moet eten, haha. Heb ik last van menstruatiepijn, dan pak ik het' vrouwenbossie ' . Heerlijk om in deze tuin even bij te komen van alle indrukken tot nu toe. Tegen het eind van de middag zijn we naar Groot Constansia geweest. De oudste wijnboerderij van Zuid-Afrika. Wat een prachtig uitzicht met al die druifvelden. We kregen een rondleiding, maar eerlijk gezegd waren wij gewoon benieuwd naar de proeverij! Hier aangekomen kregen we ieder 6 verschillende soorten wijn, met hierbij stukjes chocola, welke de wijn sterker van smaak maakte. Je kunt wel raden dat we met wat gegiechel de wijnboerderij hebben verlaten. 's Avonds een heerlijk Afrikaans avondmaal (Bobotie) met een Zuid-Afrikaanse Rose, en op tijd naar bed. Morgen staat hopelijk de Tafelberg op het programma!

Vrijdag, op de verjaardag van die lieve Jens, schijnt de zon en het weer ziet er perfect uit. Met 33 graden hebben we een topdag! 's Ochtends staan we vroeg op en genieten van ons heerlijke ontbijt. Wat heeft Clive goed voor ons gezorgd! Yoghurt, geroosterde boterhammen, fruit, alles wat we willen daar zorgt hij voor. En.. hij heeft super nieuws: de Tafelberg is open! Maar, dat is voor nu. Het weer kan snel omslaan in Kaapstad. Een bekende uitspraak die we dan ook kregen was: hou je niet van het weer in Kaapstad? Wacht dan 5 minuten! Maar, eerst staat er een andere activiteit op het programma. We vertrekken opnieuw naar het Waterfront en pakken hier de ferry naar ' Robbeneiland ' . Het eiland waar Nelson Mandela vast heeft gezeten. Wat is het ineens anders hier, dan op The Farm. Met een groep toeristen worden we in een bus rondgereden op het eiland. Na ongeveer een uurtje mogen we te voet verder. We gaan de echte gevangenis in en worden opgewacht door een gids, welke zelf ook vast heeft gezeten op Robbeneiland. Hij weet dus van alles te vertellen over de manier waarop zij werden behandeld, hoe zij op de grond moesten slapen, wat Mandela betekende voor vele gevangenen enz. Ook krijgen we de buitenplaats te zien. Lekker, een buitenplaats denk je dan. Maar nee.. 1 uur per dag mochten de gevangenen naar buiten, maar moesten daar kei hard werken. Op de plaats is het nu zeker 35 graden, dus geen pretje. We mogen gelukkig snel weer naar binnen, want het is echt snikheet. Binnen komen we langs DE cel van Nelson Mandela. Zijn spullen liggen er nog. Een maatje, een emmer en een tafeltje. Maar heel toeristisch is het een foto maken door. Ik word zelfs aan de kant geduwd. Ik zeg tegen Cindy dat het zo jammer is dat niemand ECHT stil staat bij wat die man heeft meegemaakt op deze 1 vierkante meter. Iedereen maakt snel een foto en kan thuis zeggen dat hij de cel van Mandela heeft gezien. Ik ook natuurlijk, maar ik probeer hier nog wel bij stil te staan en weet niet of iedereen dit doet.
Bij aankomst aan land is op Clive's gezicht af te lezen dat de Tafelberg open is! Snel een lunch naar binnen werken en de auto in! Aangekomen bij de kabelbaan moet ik toch wel even slikken.. de worden 1 km de hoogte in gebracht in een kabelbaan die ronddraait, en super stijl tegen de rotswand omhoog gaat. Gadverdamme! Maarja.. ik wil dit, dus ogen dicht en gaan! Meteen is het de moeite waard. Ik denk dat ik nog nooit zo ver weg heb kunnen kijken! Onder me zie ik het drukke leven van Kaapstad, en voor me zie ik de rust van de Atlantische Oceaan en Indische Oceaan. Wauw! Meer woorden heb ik er niet voor. Ik hoop dat ik jullie aan de hand van de foto's kan laten zien hoe geweldig dit is geweest. Naar beneden via de kabelbaan viel dan ook wel mee. Het is een drukke dag, want beneden aangekomen, gaan we meteen door naar een super mooi punt, waar we de sunset (zondsondergang) kunnen zien. Helaas zijn we 5 minuten te laat en is de zon al in de zee verdwenen, maar het uitzicht blijft prachtig. De lucht is oranje en de berg wordt prachtig verlicht. Ook dit zal me lang bijblijven, al hoop ik op deze reis nog een keer een echte zonsondergang te zien. 's Avonds weer een HEERLIJK avondmaal van Cilla, Clive's vrouw. Opnieuw op tijd naar bed, mogen opnieuw een lange dag voor de boeg, en helaas de laatste in Kaapstad.

Zaterdagmorgen, onze laatste dag in Kaapstad alweer. We rijden naar Simons Town. Een dorpje in de buurt van Kaapstad, waar Clive woont. We gaan naar een markt en neuzen wat rond. Het afdingen gaat nog niet helemaal goed, maar ik heb wel een leuk souvenir voor thuis kunnen scoren. Nadat we de markt hebben gezien gaan we naar Boulders Beach. Een strand waar wilde Afrikaanse pinquins leven. Gelukkig worden ze beschermd, want ze schatten in dat deze soort in 2050 is uitgestorven. Echt heel leuk om deze beestjes eens in het wild te zien. We hebben niet super veel tijd, want er staat ons een flinke wandeling te wachten. Van Cape Point (het meest zuidelijkste punt van Afrika) naar Kaap de Goede Hoop (het meest zuidwestelijke punt van Afrika). Eerst hebben we een flinke klim naar boven, waar ik 2 dagen later nog steeds spierpijn van heb! Maar ook hier is het allemaal de moeite waard! Opnieuw een prachtig uitzicht! Maar de wandeling richting Kaap de Goede Hoop is nog mooier! Tussen een prachtig landschaap waarin vele diersoorten leven is een houten pad gebouwd, welke je ongeveer in 1,5 uur naar het meest zuidwestelijke punt brengt. Helaas hebben we maar 1,5 uur de tijd. Ik zou hier dagen kunnen zitten. Genieten van de wind, het uitzicht, de salamanders om me heen en de mooie bloemen. Raar dat je hier even helemaal vergeet waarom je in eerste instantie hier bent: de lieve kinderen die op The Farm zitten te wachten op jouw armen om hen heen, of een aai over hun bol. Alles in Kaapstad is groots, Europees en mooi. Maar natuurlijk mogen we niet vergeten wat de andere kant van Afrika is. Hier hebben we het dan ook over als we 's avonds naar een restaurant worden gebracht en genieten van een heerlijke cocktail. Maar eerst rijden we nog langs het enige punt in de wereld waar je wilde struisvogels kan fotograferen, met de Atlantische Oceaan op de achtergrond (zoals ik het aan het thuisfront moest vertellen van Clive). En morgen.. morgen gaan we weer naar ons project om ECHT te beginnen met ons vrijwilligerswerk! Ik heb er super veel zin in!