Everybody smiles in the same language
Blijf op de hoogte en volg Felien
29 November 2014 | Zuid-Afrika, Durban
De afgelopen week heeft niet alleen in het teken gestaan van afscheid, maar ook in het teken van Kerst! Hier doen ze natuurlijk niet aan Sinterklaas en ik krijg er dan ook echt HE-LE-MAAL niks van mee. Af en toe kom ik een zak pepernoten tegen die ik van Peggy heb gekregen, maar verder hou ik me ver van alle pieten-discussies enzo. Met de kinderen van de Day-Care hebben we allerlei kerstactiviteiten gehouden, omdat de boel voor zaterdag 29 november goed versierd moet zijn. Unilever sponsort The Farm en heeft een groot kerstfeest voor iedereen georganiseerd. Dan is het wel de bedoeling dat het een beetje opgefleurd word, dus daar hebben we met de kleine kids voor gezorgd. We hebben kerstballen beschilderd, kerstsokken versierd en kerstbomen beplakt met vrolijke kleurrijke snippers. Ook is er een kerstboom aangeschaft en ik mocht alvast een kerstwens in de boom hangen. Leuk dat ik hierbij word betrokken, ondanks dat ik met kerst al van het project weg ben. De kinderen genieten enorm van al deze activiteiten. En ik ook! Ondanks dat ik helemaal geen kerstgevoel heb omdat ik hier in mijn shirtje of vestje loop, geniet ik wel van de activiteiten. De kinderen stralen als ik hen een compliment geef en ik mag ze helpen. Een super gevoel geeft het me.
De rest van de week hebben we gewoon het normale programma aangehouden. Dat betekent dat ik op woensdagmorgen voor de laatste keer mijn meest favoriete moment met de kinderen heb gehad: douchen. Je kunt het je niet voorstellen maar die lieverds genieten daar zo van! Het warme water dat hun zachte, soms kapotte, huid helemaal schoon maakt. De shampoo die zij in zelf in hun haren mogen smeren. De vrijwilligers die hen afdrogen, helemaal insmeren met vaseline, een grapje maken, knuffelen en hen vervolgens schone kleren aan doen. Het moet ook wel heerlijk voor ze voelen. Even 100% aandacht op hen gericht. Jammer dat dit de laatste keer is, ik zal dit moment nog vaak voorbij laten komen in mijn gedachten. Om deze mooie momenten straks nog beter terug te kunnen halen maken Cindy en ik nog wat foto's. Ook dit is een groot feest, want die foto willen ze natuurlijk wel even terugzien. Lachen, gieren, brullen is het dan. Ook hier geniet ik van! Wauw, volgens mij is er NIKS waarvan ik niet geniet. Oke, misschien de geur die uit de luiers komt soms.. maar stiekem zal ik ook dat gaan missen. Want knuffelen als de luiers weer schoon zijn is ZO heerlijk!
Op donderdag is onze laatste echte werkdag op The Farm. Ik kijk uit naar deze dag, want hij moet geweldig zijn. Maar aan de andere kant is er ook die steek in mijn hart. Ik moet iedereen van The Farm gaan achterlaten, terwijl voor mij de tijd veel te hard is gegaan. Extra genieten denk ik steeds maar. En dat doen we! 's Ochtend gaan we stoepkrijten met de kinderen, maar het word meer gezichtkrijten. De kinderen versieren ons en de lach op hun gezicht is onbetaalbaar. Daar laat ik me wel voor onderkrijten! Om ze 's middags een beetje terug te kunnen pakken halen we de schmink tevoorschijn. We schminken de kinderen en hebben er allemaal plezier aan. Ook hier zijn de nodige foto's van gemaakt. Ik heb op dit moment niet meer de mogelijkheid foto's te plaatsen op mijn site, dus deze blijven een verassing tot ik terug ben. Ik zal een flinke selectie moeten maken want van het project alleen al heb ik al 1200 foto's! Maarja, hoe kun je die lieve kindergezichtjes niet 100 keer vastleggen? Aan het eind van de Day Care mogen alle vrijwilligers ook iets speciaals doen. In de Day Care is een muur versierd met handen van alle vrijwilligers die ooit op The Farm hebben geholpen. Vanaf nu hoort onze hand daar natuurlijk ook bij! Met rode vingerverf verf ik mijn hand, en plaats mijn hand op de muur. Ik schrijf mijn naam erbij en de datum van wanneer tot wanneer ik geholpen heb op The Farm: Felien, 4 november 2014 -28 november 2014. Ik hoop dat ik de kans krijg om hier nog een datum bij te zetten, maar dat is voor nu alleen nog maar een droom.
Daarnaast mogen we in het fotoalbum van The Farm nog een foto plaatsen met een tekst erbij. Ik pak een foto van Ushaka, daar waar ik de kinderen voor het eerst ZO erg zag genieten dat er tranen van in mijn ogen sprongen. Ik schrijf erbij: everybody smiles in the same language, want dat is echt zo. Een lach zegt meer dan 1000 woorden en het maakt niet uit of je een Nederlandse student bent, een Nederlandse zakenman of een Afrikaans weesje. Als je lacht ben je blij en laat je zien dat je aan het genieten bent.
En diezelfde lach, die aan het genieten is, toveren de kinderen 's avonds op mijn gezicht. We hebben namelijk afscheidsavond. En wat een werk hebben de kinderen en de jongeren hier aan gehad zeg! Wauw! Eerst word er een braai (barbecue) klaargezet, welke georganiseerd is door de vrijwilligers die vertrekken. Voor iedereen is er een broodje met worst + ketchup. Een feestmaal, want de kinderen van het weeshuis eten alleen vlees op speciale gelegenheden (of als er een dier van The Farm is overleden). Dat is ook wel te zien, want hoe het word gegeten is geweldig. De kinderen likken de worst helemaal af, eten vervolgens het broodje ketchup op en dan pas de worst. In delen! Eerst de worst zelf en dan het velletje wat er omheen zit. Heerlijk om naar te kijken, dat zou ik wel uren kunnen doen! Maar daar is geen tijd voor, want wij vrijwilligers worden op de voorste rij van een aantal rijen stoelen gezet. Er kruipen een paar kleintjes op schoot en dan gaat het beginnen, de afscheidsavond. Het start al met een super mooi woordje door 2 van de ouderen jongens: Vanavond staat in het teken van jullie, ' our sisters '. Want zo zien de jongens ons. Het weeshuis is een grote familie, iedereen past op elkaar en staat voor elkaar klaar, broers en zussen. Tranen springen in mijn ogen als ik te horen krijg dat ik vanaf nu daar ook een deel van ben. De jongens gaan verder: of het nu in het Engels is of in het Zulu, jullie kunnen het niet verstaan maar geloof ons dat het allemaal uit respect is en waardering voor jullie. Wauw, het was zo mooi gesproken! Misschien moest je erbij zijn, maar ik had kippenvel op mijn armen staan. De hele avond word er voor ons gezongen (life!!!!), gedanst (zowel de dansen die wij kennen als Zulu dans), gerapt en nog veel meer. Het is echt een groot feest! Ik geniet zo! Om iedereen te bedanken hebben wij vrijwilligers een kleinigheidje voor hen. We hebben voor Don en Linda, the mainhouse (het weeshuis zelf) en the boyhouse een lijst met allemaal foto's van ons en leuke activiteiten die we hebben ondernomen. De muren hangen al vol (vooral bij Don en Linda), maar zij waren wel in staat om hun kleinzoon van de muur te halen, omdat wij toch ook wel HEEL bijzonder voor hen waren. Wauw, wat heb ik hier toch betekend?
Als laatst komt Carlijn naar voren, onze vrijwilligerscoordinator. Ze heeft een prachtig praatje voorbereid. Ze geeft aan dat er 2 soorten reizigers zijn. Een die komen om het verschil te zien, en 1 om te komen om het verschil te maken. Wij horen (gelukkig) bij die tweede. De kinderen zullen niet onthouden want ik heb gezegd of wat ik precies heb gedaan, maar ze onthouden wel hoe ik hen heb laten voelen. Ik heb ervoor gekozen mijn tijd te steken in de kinderen. Tijd die ik nooit meer terug krijg, omdat deze ondertussen alweer achter me ligt. Tijd die ik maar 1 keer kan gebruiken en bewust aan de kinderen heb gegeven. Die komt even binnen en dan kan ik het niet meer droog houden. Al snel krijg ik 100 knuffels en kussen. But: don't cry because its over, smile because it happened! En met die smile ga ik 's avonds naar bed, om de volgende ochtend mijn tas in te pakken en aan mijn tweede deel van mijn reis te beginnen. Ik heb een geweldige tijd gehad op The Farm, ben verdrietig omdat ik het achter me moet laten, maar ik weet dat de mogelijkheid er is om altijd nog eens terug te keren. Ik heb veel kunnen betekenen, al moet dat misschien nog even tot me doordringen. Maar ook de kinderen hebben veel voor mij betekend. Ze zitten in mijn hart en ik zal ze NOOIT vergeten. Ik ben van ze gaan houden en dat besefte ik op het moment dat we langs de suikerrietplantages, over de zandweg, naar de grote weg reden. Op weg naar Durban, het nieuwe avontuur.
-
29 November 2014 - 09:07
Mari:
Wat moet je hier op zeggen, je weet mij weer te raken. Citeer enkele "filosofische" uitspraken, en levenslessen.
Allereerst de titel van je verhaal "everbody smiles in the same language"
"er is niks waar ik niet van geniet"
"do'nt cry because its over, smile because it happend"
"mensen die komen om het verschil te zien en mensen die komen om het verschil te maken"
En dan je prachtige slotzin waarmee je dit afsluit en weer een nieuw avontuur begint.: "langs de suikerrietplantages, over de zandweg, naar de grote weg"
Fijne weken, geniet en kus.
Liefs Mari
-
29 November 2014 - 11:36
Tonnie Van Der Putten:
Hoi Felien
Wat een prachtig verhaal.
Ik wens jullie voor de komende twee weken een hele fijne reis toe.
Groetjes Tonnie -
02 December 2014 - 11:00
Rita:
Ha Felien,
Ja, wat hierop te reageren.
Een prachtig verslag Felien, heel pakkend weer. Ik moet er telkens aan denken hoe jij gegroeid bent van kind naar een volwassene.JE BENT EEN MOOI MENS!!!!
om heel veel redenen maar vooral omdat je je hart laat spreken en zo positief bent.
Meestal weet je niet wat je voor anderen betekend maar geloof maar dat jou aanwezigheid er toe doet.
Fijn dat je me weer hebt meegenomen op je reis .
Nog heerlijk genieten en let op dat de stropers je niet in je kont schieten, of ze Mari een bruidsschat aanbieden.
Dikke knuffel Rita -
02 December 2014 - 20:55
Linda:
Wauw... Is mn eerste gedachte!!
Mooi verhaal, ben benieuwd naar je fotos.
Op naar een volgend avontuur ben benieuwd naar je verhalen en naar de fotos wanneer je weer terug bent!!
Liefs, linda -
03 December 2014 - 11:49
Marieke De Corte:
Hee lieve Felien,
Iik blijf erbij, wat schrijf je mooi en ontroerend.
Ik kopieer en plak even deze zinnen van Mari, want wat zitten deze zitten vol stof om over na te denken.
Werkelijk prachtig.
"everbody smiles in the same language"
"er is niks waar ik niet van geniet"
"do'nt cry because its over, smile because it happend"
"mensen die komen om het verschil te zien en mensen die komen om het verschil te maken"
"langs de suikerrietplantages, over de zandweg, naar de grote weg"
Felien, geniet van je reis en tot gauw.
-
03 December 2014 - 19:13
Jessie Vd:
Heeeee Felien,
Wauw wat schrijf jij je reisverslagen mooi! Erg indrukwekkende maar vooral mooie momenten maken jullie mee zeg, wordt er jaloers van. Hebt het momenteel erg druk met school vandaar dat ik nu pas je verslagen doorlees maar beter laat dan nooit ;) Erg leuk om te lezen hoe jullie het zo naar jullie zin hebben en wat jullie voor de kids kunnen betekenen! Deze droom kun je dus ook weer afstrepen van je lijstje, what's next?!
Om in de trant van de quotes te blijven zal ik hier ook maar mee afsluiten; enjoy the little things, one day you look back and realize they were the big things! Geniet er nog van samen!!
Liefs Jessie -
05 December 2014 - 13:49
Hinke:
Lieve Felien,
Nee voor die kippenvel hoef je niet bij jullie avontuur te zijn geweest......dit verhaal lezen... en BAM vol kippenvel..
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, respect! Wat een mooi afscheid, wat een mooie woorden, wat fijn dat je zo intens kunt genieten, wat goed dat je zoveel waardering terug krijgt!
En het mooie is: Dit alles blijft voor altijd bij jou!
Heel veel plezier en geniet-ze daar!!!
Veel liefs van Hinke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley