Drakensberg en Lesotho

Op zaterdag 29 november zijn we alweer 4 weken van huis. Soms lijkt het ook echt zo, omdat er al zo veel dingen zijn die ik heb gezien en gedaan. Maar tegelijkertijd vliegt de tijd ook zo snel voorbij. 4 weken hier, dat betekent dat ik over 2 weken alweer in het vliegtuig naar huis zit. Rare gedachten welke ik snel van me af zet. Thuis? Wat is dat? Haha, nee ik ben jullie niet vergeten, maar wil gewoon nog even niet denken aan naar huis gaan. Want eerst gaat onze reis nog beginnen. Deze start om 11.00 's ochtends op Blue Sky Mining. Brent, de taxichaffeur die we hebben leren kennen via Be More, staat met zijn auto voor ons klaar. Hij brengt ons naar het vliegveld waar we onze auto gaan huren. Bij aankomst is snel alles geregeld. Een grijze Ford Fiesta staat voor ons klaar, met navigatie en alles erop en eraan. Wie gaat eerst, jij of ik? Cindy is zo dapper om als eerste te gaan rijden, LINKS! Het is raar om aan de linkse kant te gaan zitten zonder een stuur voor je te hebben, hoe zou dat rijden dan wel niet zijn denk ik. Ik kan dat nog even loslaten, ik laat het nu aan Cindy over. Ze pakt het goed op! Het gaat eigenlijk meteen prima maar op kruispunten is het samen even goed kijken en wat puzzelen, maar ook hier komen we wel uit. En zoals ik al tegen papa zei: die Afrikanen rijden ook niet netjes binnen de lijnen dus als wij een foutje maken zal het niet eens opvallen!

We laten Durban achter ons en gaan op zoek naar de plek waar we onze eerste overnachting hebben geboekt: Sanford Lodge. Het is ongeveer 3 uur rijden van Durban af en dat is ook snel te zien. Het landschap is helemaal anders. We rijden richting de Drakensberg, een super groot natuurgebied welke bestaat uit gigantische bergen, bezaaid met groen gras, witte rotsen en af en toe een boom (je moet het maar eens Google-en, super mooi). Het is prachtig en soms brengt het me terug naar mijn vakantie metJolein, in IJsland. De groene bergen met de zon erop, ja het oogt soms een beetje hetzelfde en hierdoor besef ik elke keer weer: Ik ben niet in IJsland, ik ben in Zuid-Afrika! Wauw, hoe speciaal is dit! Aangekomen op Sanford Lodge blijkt dat we eigenlijk een beetje verkeerd geboekt hebben. Gezien de accomodatie niet, het is er prachtig en zo rustig! Maar de tours die je kunt boeken om de Drakensberg in te kunnen blijken helemaal niet hier in de buurt te zijn! Het is zo'n 3 uur rijden en ja, dat is heel ver hier. Ohjee, snel even plannen maken hoe we ons schema kunnen omgooien. Gelukkig lukt dit en beslissen Cindy en ik om de volgende dag maar lekker te genieten van een rustdag (met 30 graden en een zwembad!). In het begin heb ik het hier best wat moeilijk mee. Ik wil dingen ondernemen, de tijd is al zo kort! Maar aan de andere kant is het ook wel fijn om even rustig aan te doen, een boek te lezen en de afgelopen maand te laten bezinken. Nog steeds is het contrast heel groot: alle lieve kids die ik nu al mis zitten nog steeds tussen de suikerrietplantages, en ik ben mijn dromen aan het waarmaken waar (helaas waar bijna altijd) geld voor nodig is. Soms gaat het door mijn hoofd dat ik de reis beter vooraf had kunnen maken, zodat bij thuiskomst de lieve kinderen verser in mijn hoofd zouden zitten en ik niet zo'n moeite zou hebben met het grote verschil. Maar tegelijkertijd besef ik ook meteen: dit gaat niet, want elke dag komen ze in mijn hoofd voorbij en denk ik aan ze. Er zijn altijd wel kleine momentjes waarop ik aan The Farm moet denken. Soms komt er een geur voorbij (niet altijd even fris) die me terugbrengt, soms een lief klein mopje langs de weg, soms de koeien.. Soms denk ik: zullen de kinderen dit ook ooit te zien gaan krijgen? Hoe zouden ze dit dan vinden? Vergeten zal ik ze niet en in mijn gedachten neem ik ze gewoon mee op reis! In de hoop dat zij dit ergens weten en ook een beetje mee mogen genieten :)

Na de rustdag is het alweer 1 december. Echt niet voor te stellen dat het in Nederland deze maand misschien wel gaat vriezen en sneeuwen, nu wij in het zonnetje zitten. Dat het aankomende vrijdag eigenlijk pakjesavond is maar ik nog geen woord over Sinterklaas voorbij heb horen komen hier. Maar niet over na denken, het is tijd om te vertrekken naar de volgende stop. Dit word voor mij de aller eerste keer dat ik links ga rijden, met de stuur aan de rechterkant. Het doet me denken aan de quote: doe iedere dag iets in je leven, wat je nog nooit hebt gedaan. Nou daar gaat ie dan hoor! Ik ben wat zenuwachtig maar ik denk dat dit gewoon het idee is, want binnen een half uurtje kan ik me het moeilijk voorstellen hoe ik ook alweer in Nederland zou rijden. Zoals ik al zei: soms is het bij kruispunten en drukkere punten nog even puzzelen, maar de Afrikanen zijn aardig en zo komen we er samen wel uit. 3 uur terugrijden richting Durban brengt ons in het zuiden van de Drakensberg. We overnachten in Sani Lodge, waar we van gehoord hebben dankzij Be More. Zij moeten een hele gave tour organiseren welke je via de Drakensberg in Lesotho brengt (via de Sani-Pass, ik zal zo uitleggen wat dit is). Dat willen wij wel meemaken dus boeken we een kamer. Degene met de sleutel en waar we kunnen betalen is er niet, maar zal rond 14.00 arriveren. Prima, dan gaan wij even boodschappen doen bij de Spar. We rijden ' Himeville ' in, een dorpje vlak bij onze overnachtingsplek. Een echt Afrikaans dorp waar iedereen ons aanstaart, waarschijnlijk omdat we blank zijn en het heel duidelijk is dat we niet van hier zijn. Overal lopen mensen, ezels en er staan tientallen gekleurde kraampjes langs de weg. Er wordt vooral fruit verkocht. Het doet me denken aan de super lekkere sinaasappels die ik in Marokko naast de weg heb gekocht. Maar toch sla ik het hier over, want eigenlijk willen we zo snel mogelijk onze boodschappen halen, betalen en onze kamer in orde maken. Bij terugkomst is het een uurtje of 16.00 en de beste vrouw is er nog steeds niet. ' Just now ' word er gezegd, en wij weten ondertussen wel wat dat betekent: african-time. Na een flinke tijd arriveert ze en betalen we onze kamer. Op tijd naar bed, want morgen is het een lange dag. We vertrekken om 09.00 is 2 landrovers richting Sani-Pass, een spannende stijle zig-zag weg van 35%, die je naar de grensovergang tussen Zuid-Afrika en Lesotho brengt. Lesotho is trouwens het land dat midden in Zuid-Afrika ligt. Ongeveer net zo groot als Nederland, maar met maar ongeveer 2 tot 3 miljoen inwoners, waarvan 0,1% blank. Maar goed, die stijle weg.. Geen wonder dat je hier alleen met 4x4 auto's mag rijden, onze Ford Fiesta had dit ritje nooit overleefd. Er zitten gaten in de weg, er liggen grote stenen op de weg die snachts naar beneden komen vallen wanneer het koud wordt en zo zijn er nog 100en dingen meer die we moeten ontwijken. Het doet me denken aan de spannende wegen die ik heb bereden richting Gambia. Ik moet mezelf regelmatig knijpen dat ik toch ECHT in Zuid-Afrika ben! Onderweg sta ik zo vaak versteld van het uitzicht. Je kijkt kilometers ver en ziet alleen maar de Drakensberg, groene heuvels en rotsen. Het is zo mooi! Na ongeveer 1,5 uur rijden komen we aan bij de grens van Zuid-Afrika, waar we ons paspoort moeten laten zien. Ik krijg hem terug met 2 nieuwe stempels. Mijn lege pagina's beginnen stiekem op te raken van al die reizen die ik maak, dat besef ik me nu pas! Nadat iedereen (we zijn met ongeveer 20 man) gecontroleerd is en we door mogen, komen we aan bij de Sani-Pass. Als ik omhoog kijk kan ik me niet voorstellen dat wij dit gaan rijden. Vanaf de onderkant lijkt de weg recht omhoog te gaan. Dit kan ook wel kloppen want binnen 8 kilometer gaan we 1 kilometer de hoogte in. Mijn oren hebben wat te verduren hier! Onze chauffeur rijdt deze route een aantal keren per week dus geeft snel gas. Omhoog valt het eigenlijk wel mee hoe stijl het is. Af en toe stoppen voor een mooi fotomoment zit er niet in. We rijden in een ruk door naar boven. Daar aangekomen komen we bij de grenspost van Lesotho. Meteen een super groot verschil met Zuid-Afrika. Het waait hard en het is er koud, de mensen die hier wonen poseren voor een foto en maken met hun hand het gebaar dat ze geld willen en er staan allemaal ronde hutjes van klei, waar verschillende mensen in wonen. De touristenbussen blijven veilig op afstand, wat ik herken van mijn reis naar Gambia. ' Kom niet in de buurt, het is gevaarlijk ' . Maar nee hoor.. De kinderen die hier rondlopen doen me aan de schatjes op The Farm denken en zijn net zo aardig wanneer ik met ze probeer te kletsen (al gaat dat wel lastig, omdat ze hier weinig Engels spreken). Opnieuw 2 stempels en dan Lesotho in. We rijden een flink stuk, over een zandweg waar verschillende herders met hun schapen lopen. Dan gaan we op een hoge berg lunchen. Het uitzicht is prachtig maar helaas begint het te druppen. Even schuilen en na de regenbui een stuk wandelen, om de hoogste berg van Zuid-Afrika te zien. Ik moet me nergens op verheugen want zo veel moet het niet voorstellen. En.. dat klopt, waarschijnlijk omdat ik zelf ook al op een heel hoog punt zit. Maar goed, ik kan wel even zeggen dat ik de hoogste berg van Zuid-Afrika heb gezien (al weet ik al niet meer hoe hij heet, een of andere moeilijke zuid-afrikaanse naam!). Na de lunch weer via een zandweg stijl naar beneden, op naar een typisch dorpje uit Lesotho. De hutjes van klei en het dak van stro komen op ons af. We mogen plaats nemen in een van deze hutjes en krijgen uitleg over de cultuur. We krijgen allemaal een slok bier dat hier word gemaakt en ook brood wat de vrouw des huizes zojuist voor ons heeft gebakken. Het smaakt heerlijk en het is leuk om een beetje van deze cultuur mee te krijgen, ondanks dat we hier maar een paar uurtjes zijn. Helaas is het alweer snel tijd om te gaan en we rijden weer richting de grens. Voordat we Lesotho verlaten hebben we eerst nog een hele leuke stop: een biertje doen in de hoogste pub van Zuid-Afrika! De Savanna op 2874 meter hoogte smaakte prima! Maar nu moeten we dus via de Sani-Pas naar beneden. Het blijkt dat de weg echt veel stijler is dan je denkt wanneer je naar boven gaat. Af en toe moet ik mezelf tegenhouden aan de stoel voor me, zo stijl. Beneden weer 2 stempels in mijn paspoort en ik kan tevreden deze dag afsluiten. Het was een topdag en ik had Lesotho nooit van mijn leven willen missen, zo bijzonder!

Op 3 december verlaten we Sani-Lodge en reizen we richting Krugerpark. Ik noem het de dag van de kilometers, want ons navigatiesysteem geeft aan dat we nog meer dan 10 uur moeten rijden voordat we hier aankomen. De afstanden zijn hier ZO groot! We stellen hem in, rijden en zien wel wanneer we moe zijn en we een plekje willen gaan zoeken om te slapen. Super spannend maar heel erg leuk vind ik dit! We zijn vrij, hoeven nergens rekening mee te houden en kunnen zelf doen waar we zin in hebben. We rijden meer naar het Noorden, waar ook meer Afrikaans wordt gesproken. Dit kunnen we ook zien aan de plaatsnamen. Zo rijden we de volgende plaatsen voorbij: Amsterdam, Ermelo, Utrecht, Amersfoort, Vrijheid, Zoo als hij is. Erg leuk, maar ergens ook wel raar. Je bent zo ver van huis af, maar je moet nog opletten wat je zegt want de lokale mensen kunnen je gewoon verstaan! Rond een uur of 16.30, als het nog net niet donker begint te worden, vinden we het wel tijd om een plekje te gaan zoeken. Het word afgeraden om in het donker nog op zoek te gaan naar een slaapplek, dus luisteren we hier maar naar. In Carolina, een klein dorpje vlak bij Nelspruit, ongeveer 3 uur rijden van het Krugerpark, vinden we in 1 keer een super mooie kamer, waar we een nachtje kunnen verblijven. Eerst gaan we nog gezellig uit eten in een Engelse pub, welke ons word aangeraden door de gastvrouw. Maar we gaan weer optijd naar bed, morgen is het vroeg dag en zullen we onze volgende bestemming bereiken: Krugerpark!

Ondertussen ben ik al in het Krugerpark en heb ik zelfs al 4 van de Big Five gespot! Maar welke dat zijn zal ik jullie vertellen in mijn volgende verhaal. Voor nu bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorige verhaal, erg lief van jullie! Hopelijk doe ik jullie weer een plezier met dit verhaal en breng ik jullie ook een beetje op 3km hoogte, de Drakensberg en Lesotho in. Tot de volgende keer, liefs!